مقدمه تاریخچه کفش ایمنی
یکی از زمینه‌هایی که توجه کافی را به خود جلب نمی‌کند، ایمنی در محل کار است در حالی که کشور های توسعه یافته خیلی وقت است که به اهمیت ایمنی پی برده اند و بحث ایمنی دارای تاریخچه طولانی مخصوص خود بخصوص تاریخچه کفش ایمنی می باشد. مردم بیشترین زمان خود را در محیط کار صرف می‌کنند اما غالباً به نحوه تکامل کار نگاه نمی‌کنند. در این مقاله، خواهیم دید که چگونه ایمنی در طول زمان بهبود یافته است.
با جنبش کارگری در طول انقلاب صنعتی فرانسه، نگرانی‌های و آینده نگری در ایمنی محیط کار در اروپا آغاز شد و یکی از مراحل اصلی تاریخچه کفش ایمنی است. در طی این جنبش، کارگران اتحادیه‌ها را برای پیش برد قویتره کار تشکیل دادند و شروع به مطالبه شرایط بهتر برای محیط کار کردند. از آنجا که بیشتر سازمان‌ها در زمینه خاص و مختلف فعال بودند، مقررات ایمنی را مستقل از یکدیگر تدوین می کردند.
با پیچیده‌تر و پیشرفت سیستم کار در صنایع و انقلاب صنعتی در قرن نوزدهم و افزایش حوادث جانی و مالی کار و تأثیرات آنها بر جامعه، رعایت موارد ایمنی بیش از پیش ضروری و اهمیت دوچندان یافت .
بحث و شروع ایمنی صنعتی در ایالات متحده همانطور که امروزه می‌دانیم از اواخر قرن بیستم شکل گرفته است. پیش از آن، بسیاری از افراد بیشترین زمان زندگی خود را در معرض به خطر افتادن جانشان در محیط های صنعتی که شامل معادن، ساخت و سازها و کارخانه ها بود، سپری میکردند. در دنیای امروز، آمار ایمنی کار معمولاً با توجه به تعداد صدمات یا مرگ و میرهایی که سالانه رخ می‌دهد، اندازه گیری می‌شود و عموما شرکت های بیمه در پرداخت غرامت کار افتادگی اشخاص قوانین سخت گیرانه ای را اعمال میکند که کارفرمایان را دوچندان مجبور به استفتده از تجهیزات ایمنی می نماید.
به نظر می‌رسید تا قبل از سال ۱۹۰۰ هیچ کس به اندازه کافی پیگیر رعایت اصول ایمنی نبوده است و آسیب ها و مرگ و میر در کار را در اولویت قرار نمی‌دادند و همین امر منجر شد نتوان آمار دقیقی به دست آورد.
ایمنی در قرن نوزدهم
بی شک که کارگران با ورود انقلاب صنعتی به سواحل ایالات متحده با خطرات جدید و بی سابقه‌ای روبرو شدند. کارآفرینان آمریکایی دستگاه و ماشین آلات را جایگزین نیروی کار کردند، هرچند که این دستگاه‌ها بسیار سودآور و کارآمد بود اما اغلب بسیار خطرناک و منجر به آسیب می‌شدند در نتیجه قربانیان تنها با مراجعه قانونی و شکایت از شرکت می توانستند پرونده خود را پیگیری کنند هر چند که به ندرت قربانیان می‌توانستند حق و حقوق خود را بگیرند.
احتمالاً پر خطر ترین مشاغل آن زمان معادن، حمل و نقل قطار، ساخت و ساز بوده است و کارگران با گرفتن بیمه نامه برای پوشش دادن خود در صورت فوت، حادثه یا ترک شغل، خود را ایمن می کردند، این امر باعث شد شرکت‌ها برای مشاغلی که خطرناک تر به نظر می‌رسند دستمزد بالاتری بپردازند.
تصویب و تدوین مقررات ایمنی فدرال، ایجاد سازمان غذا و دارو (FDA)، که هر دو قبل از ورود ایالات متحده به جنگ جهانی اول بوده انجام گرفت و تاریخچه کفش ایمنی را با قدرت بیشتری بالا برد
کنگره در سال ۱۹۰۸ قانون مسئولیت کارفرمایان فدرال را تصویب کرد که باعث شد شرکت‌ها هزینه بیشتری برای خسارت در قوانین خود داشته باشند. این قانون برای کارگران راه‌آهن در تجارت بین ایالتی اعمال شد که به لطف قانون جدید، شرکت‌هایی که قبلا برای پرداخت صدمات ۲۰۰ دلار هزینه میکردند اکنون تقریبا ۲۰۰۰ دلار هزینه پرداخت می‌کنند.
در سال ۱۹۱۰، ایالت نیویورک قانون جبران خسارت کارگران را ایجاد کرد و شرکت ها را وادار کرد تا به طور خودکار خسارات رخ داده در محیط کار را جبران کنند.
تا سال ۱۹۲۱، ۴۳ ایالت دیگر از نیویورک پیروی کرده و قوانین جبران خسارت خود را وضع کردند.
قوانین جبران خسارت در محیط کار به یک تحول عظیم برای بسیاری از کارفرمایان تبدیل شد، قوانین وضع شده بصورت آهسته و پایدار انجام می‌گرفت. شرکت‌های بزرگ راه‌آهن، معادن و تولیدی‌ها به طور ناگهانی به ایمنی علاقه‌مند شده و شروع به افزایش ایمنی محیط کار کردند و مدیران نیز به شناسایی خطرات در محل کار پرداختند. به عنوان مثال، در معدن و ساخت و ساز، کارگران شروع به استفاده از عینک و کلاه ایمنی کردند.
بین جنگ جهانی اول و دوم ایمنی در محل کار به سرعت کاهش یافت و لازم به ذکر است که در زمان رونق اقتصادی، اجرای قانون توسط کارفرمایان سیر نزولی داشت.
پس از جنگ جهانی دوم تا به امروز
اداره ایمنی و بهداشت شغلی (OSHA) و اداره ایمنی و بهداشت معدن در سال ۱۹۷۰ تأسیس شدند. بعلاوه اتحادیه‌های کارگری پس از جنگ جهانی دوم از هر زمان دیگری قدرتمندتر شدند و ایمنی کار را در اولویت قرار دادند.
ایمنی در محیط کار برای اکثر صنایع ایالات متحده مهمترین دغدغه محسوب می‌شود که باید از قوانین OSHA و همچنین قوانین و مقررات تعیین شده توسط سایر شوراهای ایمنی در صنایع خاص پیروی کند. آسیب‌های محیط کار از زمان جنگ جهانی اول به طور پیوسته کاهش یافته است، و امروز سوابق دقیق درباره هرگونه آسیب، بیماری یا تلفاتی که در یک محل کار رخ می‌دهد، نگه داشته و بایگانی می‌شود.
ظهور چکمه‌های ایمنی را می‌توان به آغاز قرن 20 نسبت داد؛ زمانیکه مردم شروع به پرداختن به موضوعات ایمنی صنعتی کردند. در آن زمان، قوانین جبران خسارت وضع شد. قبل از این دوره ، جایگزینی یک کارگر آسیب دیده ارزانتر و سریعتر از اقدامات ایمنی بود.
کنگره ایالات متحده در سال 1970 قانونی را به نام قانون ایمنی و بهداشت شغلی تصویب کرد که هدف آن اطمینان از کار کارگران در یک محیط امن بود. برای اطمینان از اجرای استانداردهای ایمنی در محل کار، قوانینی وضع شد. این استانداردها شامل مواردی مانند استفاده از کفش کار ایمن در مکان‌هایی که امکان آسیب دیدگی پا وجود دارد، است. کفش ایمنی این روزها در بسیاری از صنایع مانند صنایع ساخت و ساز و معدن یک الزام اجباری است.
برخلاف بسیاری از لباس‌های محافظ دیگر، تولید کنندگان کفش‌های ایمنی مانند کمپانی موفق کاترپیلار، با توسعه صنعت مد، برای ماندن در بازار رقابت، مدل‌های زیبا و متنوعی را تولید کردند. انتظارات مشتریان دائماً تغییر میکند، از این رو تولید کنندگان مجبور به تولید انواع کفش کار در سبک‌های مختلف می‌شوند. علیرغم اینکه فولاد ماده اصلی مورد استفاده برای ساخت آرماتور است ، ممکن است از سایر مواد کفش ایمنی پنجه کامپوزیتی یا حتی کفش ایمنی پلاستیکی برای این منظور استفاده شود
.
